27 Απριλίου
https://dzen.ru/a/Zi1OkWV1MSDnW_UY
Για αιώνες, φιλόσοφοι και επιστήμονες συλλογίζονται το μυστήριο της συνείδησης. Πώς μπορεί η ύλη να γεννήσει υποκειμενική εμπειρία; Γιατί νιώθουμε ξεχωριστά όντα με τη δική μας αντίληψη για τον κόσμο;
Οι ερευνητές Tam Hunt και ο συνάδελφός του Jonathan Schooler στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Santa Barbara, έχουν διατυπώσει μια νέα θεωρία που μπορεί να ρίξει φως σε αυτά τα ερωτήματα.
Για αιώνες, φιλόσοφοι και επιστήμονες συλλογίζονται το μυστήριο της συνείδησης. Πώς μπορεί η ύλη να γεννήσει υποκειμενική εμπειρία; Γιατί νιώθουμε ξεχωριστά όντα με τη δική μας αντίληψη για τον κόσμο;
Οι ερευνητές Tam Hunt και ο συνάδελφός του Jonathan Schooler στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Santa Barbara, έχουν διατυπώσει μια νέα θεωρία που μπορεί να ρίξει φως σε αυτά τα ερωτήματα.
Η προτεινόμενη από τους επιστήμονες «θεωρία συντονισμού της συνείδησης» δηλώνει ότι η συνείδηση προκύπτει από συγχρονισμένες δονήσεις ή συντονισμό.
Τα πάντα στο Σύμπαν δονούνται συνεχώς, ακόμα και αντικείμενα που φαίνονται ακίνητα. Όταν διαφορετικά δονούμενα αντικείμενα ενώνονται, συχνά αρχίζουν να δονούνται με την ίδια συχνότητα, δημιουργώντας ένα φαινόμενο που ονομάζεται αυθόρμητη αυτοοργάνωση.
Η έρευνα της νευροεπιστήμης έχει δείξει ότι ο συγχρονισμός των νευρώνων στον εγκέφαλο σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους συνείδησης. Για παράδειγμα, τα κύματα γάμμα, που χαρακτηρίζονται από ταλαντώσεις υψηλής συχνότητας, συνδέονται με την αντίληψη και την εστιασμένη προσοχή. Τα κύματα βήτα, που σχετίζονται με τη διέγερση, και τα κύματα θήτα, που σχετίζονται με τη χαλάρωση, παίζουν επίσης ρόλο στη δημιουργία συνειδητής εμπειρίας.
Η θεωρία συντονισμού υπερβαίνει την ανθρώπινη συνείδηση και προτείνει ότι όλα τα πράγματα έχουν κάποιο βαθμό συνείδησης, ακόμη και οι πέτρες. Τα ηλεκτρόνια, τα άτομα, ακόμη και τα βακτήρια μπορεί να έχουν υποτυπώδη συνείδηση. Ωστόσο, σε βιολογικούς οργανισμούς όπως τα ζώα και τα φυτά, πιο πολύπλοκα μονοπάτια πληροφοριών επιτρέπουν την ανάπτυξη μεγαλύτερης κλίμακας συνείδησης.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η συνείδηση προκύπτει από κοινούς συντονισμούς μεταξύ πολλών μικρότερων συστατικών. Η ταχύτητα αυτών των κυμάτων συντονισμού καθορίζει το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της συνειδητής οντότητας.
Για παράδειγμα, ο συγχρονισμός των νευρώνων σε έναν ανθρώπινο εγκέφαλο δημιουργεί μια μεγαλύτερη συνειδητή οντότητα από τον συγχρονισμό των νευρώνων σε έναν εγκέφαλο ποντικιού. Ομοίως, το συντονισμένο κλείσιμο των πυγολαμπίδων μπορεί να δημιουργήσει μια ομαδική συνείδηση, αν και λιγότερο περίπλοκη από αυτή μιας μεμονωμένης πυγολαμπίδας.
Η θεωρία συντονισμού της συνείδησης προσφέρει ένα ενιαίο πλαίσιο για την κατανόηση της συνείδησης που καλύπτει τη νευροεπιστήμη, τη φυσική και τη φιλοσοφία. Τονίζει τη σημασία της δόνησης και του συγχρονισμού στη διαμόρφωση της υποκειμενικής μας εμπειρίας και υποδηλώνει ότι η συνείδηση είναι ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Σύμπαντος.
Τα πάντα στο Σύμπαν δονούνται συνεχώς, ακόμα και αντικείμενα που φαίνονται ακίνητα. Όταν διαφορετικά δονούμενα αντικείμενα ενώνονται, συχνά αρχίζουν να δονούνται με την ίδια συχνότητα, δημιουργώντας ένα φαινόμενο που ονομάζεται αυθόρμητη αυτοοργάνωση.
Η έρευνα της νευροεπιστήμης έχει δείξει ότι ο συγχρονισμός των νευρώνων στον εγκέφαλο σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους συνείδησης. Για παράδειγμα, τα κύματα γάμμα, που χαρακτηρίζονται από ταλαντώσεις υψηλής συχνότητας, συνδέονται με την αντίληψη και την εστιασμένη προσοχή. Τα κύματα βήτα, που σχετίζονται με τη διέγερση, και τα κύματα θήτα, που σχετίζονται με τη χαλάρωση, παίζουν επίσης ρόλο στη δημιουργία συνειδητής εμπειρίας.
Η θεωρία συντονισμού υπερβαίνει την ανθρώπινη συνείδηση και προτείνει ότι όλα τα πράγματα έχουν κάποιο βαθμό συνείδησης, ακόμη και οι πέτρες. Τα ηλεκτρόνια, τα άτομα, ακόμη και τα βακτήρια μπορεί να έχουν υποτυπώδη συνείδηση. Ωστόσο, σε βιολογικούς οργανισμούς όπως τα ζώα και τα φυτά, πιο πολύπλοκα μονοπάτια πληροφοριών επιτρέπουν την ανάπτυξη μεγαλύτερης κλίμακας συνείδησης.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η συνείδηση προκύπτει από κοινούς συντονισμούς μεταξύ πολλών μικρότερων συστατικών. Η ταχύτητα αυτών των κυμάτων συντονισμού καθορίζει το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της συνειδητής οντότητας.
Για παράδειγμα, ο συγχρονισμός των νευρώνων σε έναν ανθρώπινο εγκέφαλο δημιουργεί μια μεγαλύτερη συνειδητή οντότητα από τον συγχρονισμό των νευρώνων σε έναν εγκέφαλο ποντικιού. Ομοίως, το συντονισμένο κλείσιμο των πυγολαμπίδων μπορεί να δημιουργήσει μια ομαδική συνείδηση, αν και λιγότερο περίπλοκη από αυτή μιας μεμονωμένης πυγολαμπίδας.
Η θεωρία συντονισμού της συνείδησης προσφέρει ένα ενιαίο πλαίσιο για την κατανόηση της συνείδησης που καλύπτει τη νευροεπιστήμη, τη φυσική και τη φιλοσοφία. Τονίζει τη σημασία της δόνησης και του συγχρονισμού στη διαμόρφωση της υποκειμενικής μας εμπειρίας και υποδηλώνει ότι η συνείδηση είναι ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Σύμπαντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου