21 Ιανουαρίου 2024
Εγώ, όπως πολλοί αναγνώστες του καναλιού μας, έζησα τη δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα. Οι καιροί, ειλικρινά μιλώντας, ήταν δύσκολες, διφορούμενες και το σημαντικότερο, δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στο μέλλον, όπως σήμερα. Τα πάντα πουλήθηκαν και εξάγονταν από τη χώρα. Τα έγγραφα αποχαρακτηρίστηκαν και, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα καλό, όσα από αυτά ήταν αυστηρά απόρρητα δημοσιεύτηκαν στο δημόσιο και πουλήθηκαν στους ορκισμένους «φίλους» μας για δεκάρες.
Το 1994, συνάντησα μια δημοσίευση σε ένα από τα δημοφιλή έντυπα εκείνης της εποχής. Ονομάστηκε απλά: «Το μυστικό των μπουντρούμια από τα Ουράλια στη Σαχαλίνη». Με ενδιέφερε πολύ το υλικό που περιείχε. Πρέπει να ειπωθεί ότι πολλά έχουν ειπωθεί για τις σήραγγες και τις υπόγειες πόλεις, καθώς και για ολόκληρους πολιτισμούς στα βάθη των Ουραλίων και στα ανατολικά. Εδώ ο συγγραφέας αναφέρθηκε στην ανώτατη ηγεσία της ΕΣΣΔ και σε διάφορες γεωλογικές αρχές της χώρας.
Όλα ξεκίνησαν το 1949, όταν στην επόμενη κυβερνητική συνεδρίαση αποφασίστηκε η σύνδεση της ηπειρωτικής χώρας και της Σαχαλίνης με υπόγειο σιδηρόδρομο. Το έργο αυτό είχε στρατηγικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό χαρακτήρα. Το 1950 ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για την εφαρμογή του και αρκετές δεκάδες ομάδες γεωλόγων, μηχανικών και άλλων ειδικών πήγαν στα ανατολικά σύνορα της ΕΣΣΔ. Πρωταρχικό καθήκον ήταν η πρόβλεψη όλων των κινδύνων, καθώς και η εκτίμηση του κόστους και των δαπανών των κεφαλαίων για την υλοποίηση ενός τόσο φιλόδοξου έργου.
Ένας από τους ειδικούς που επισκέφτηκαν την περιοχή Khabarovsk ήταν ο Mikhail Stepanovich Kuzenkov. Ήταν αυτός που ήταν υπεύθυνος για την ετυμηγορία του σχεδιασμού. Υπό την ηγεσία του υπήρχαν περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι από διάφορες βιομηχανίες. Κατά τη διάρκεια πολλών ελέγχων, ήταν δυνατό να ανακαλυφθούν γιγάντια κενά τόσο κάτω από την επικράτεια της Επικράτειας Khabarovsk όσο και κάτω από την ίδια τη Σαχαλίνη. Επιπλέον, παλαιότερα παρόμοιες κοιλότητες βρέθηκαν από ερευνητές στην Κριμαία, στα Ουράλια, στην Κασπία Θάλασσα και στο Αλτάι. Αλλά εδώ μιλούσαμε για ένα πραγματικά τεράστιο σύστημα μπουντρούμι.
Κάποιος είχε ήδη βρεθεί εδώ πριν από τους ανθρώπους.
Ο Μιχαήλ Κουζένκοφ σημείωσε στην έκθεση ότι το έργο για την κατασκευή ενός υπόγειου σιδηροδρόμου που συνδέει την ηπειρωτική χώρα και τη Σαχαλίνη μπορεί να υλοποιηθεί αποκλειστικά με τη χρήση υπαρχόντων κενών. Στην πραγματικότητα, άφηνε να εννοηθεί στη σοβιετική κυβέρνηση ότι κάποιος είχε ήδη κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς για αυτούς πριν. Είναι αλήθεια ότι ο ειδικός θεώρησε αυτούς τους σχηματισμούς ως γεωλογικούς, δηλαδή φυσικούς. Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι άλλος πολιτισμός θα μπορούσε να υπήρχε εδώ πριν από χιλιάδες χρόνια, ή, ας πούμε, εκατοντάδες.
Μετά από μελέτη του φύλλου αναφοράς, προς έκπληξη όλων, το φθινόπωρο του 1950, το έργο κηρύχθηκε ασύμφορο. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός λόγος για την εγκατάλειψη ενός τόσο σημαντικού τμήματος των υποδομών; Το δημοσίευμα αναφερόταν στη μαρτυρία δύο πρώην αξιωματικών πληροφοριών και σε ορισμένα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν το 1992. Αποδείχθηκε ότι μετά τους γεωλόγους ήρθαν στην περιοχή εκπρόσωποι των ειδικών υπηρεσιών. Αρχικά μια μικρή ομάδα, αλλά μέχρι τον Αύγουστο υπήρχαν περισσότερα από 200 άτομα, χωρίς να υπολογίζονται οι στρατιωτικοί, οι οποίοι απέκλεισαν την περιοχή και δεν επέτρεψαν σε κανέναν από τους κατοίκους της περιοχής να εισέλθει στην περιοχή. Ωστόσο, οι περιοχές εκεί είναι πρακτικά ακατοίκητες.
Αποδείχθηκε ότι η συνολική έκταση των μπουντρούμια δεν μπορούσε να μετρηθεί, αλλά σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, το μήκος ήταν πάνω από 400 χιλιόμετρα. Η αρχή αυτού του υπόγειου δικτύου ή το τέλος του βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της Σαχαλίνης και περνά μέσα από πολυάριθμους διαδρόμους στην επικράτεια του Khabarovsk μέσω του στενού Nevelskoy. Επιπλέον, αυτές οι σήραγγες περνούν κάτω από τον πυθμένα, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο και σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους να δημιουργήσουν ακόμη και με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών.
Ένας από τους τυχερούς που κατάφεραν να επισκεφτούν τα μπουντρούμια στην Άπω Ανατολή ήταν ο Leonid Svetly. Ήταν ο κύριος πληροφοριοδότης μαζί με τον Evgeniy Pronin. Τα πρώτα εκατοντάδες μέτρα του συγκροτήματος έμοιαζαν πραγματικά με επεξεργασμένες σπηλιές, αλλά τότε υπήρχαν σαφώς τεχνητές σήραγγες και δωμάτια. Οι τοίχοι είχαν μια τέλεια επίπεδη επιφάνεια. Αφού περπάτησαν αρκετά χιλιόμετρα, οι ειδικοί βρήκαν τα πρώτα ίχνη των πλασμάτων που ήταν εδώ - κάτι σκουριασμένο, σάπιο, αλλά σαφώς τεχνολογικά προηγμένο.
Αλλά αυτό που είναι πολύ πιο ενδιαφέρον είναι ότι νεκρά πλάσματα, συσκευές και εξοπλισμός άγνωστου σκοπού ανακαλύφθηκαν στα βάθη. Ο Leonid Svetly ισχυρίστηκε ότι βρέθηκαν συνολικά 18 πτώματα, πιθανώς εξωγήινοι. Δεν ήταν άνθρωποι. Δεν μπόρεσαν να τους εξετάσουν - το σώμα τους κυριολεκτικά θρυμματίστηκε σε σκόνη με το παραμικρό άγγιγμα. Δεν έγινε λόγος για μεταφορά. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την τεχνολογία και τον εξοπλισμό που ανακαλύφθηκε στα βάθη των μπουντρούμια. Αν και πολλά πράγματα ήταν σε άθλια κατάσταση, αυτά τα δείγματα είχαν τεράστια αξία για τους μηχανικούς της ΕΣΣΔ. Λόγω της δυσπρόσιτης απόστασης και της απόστασης από τις κεντρικές υποδομές της ΕΣΣΔ, τα υλικοτεχνικά προβλήματα έγιναν αισθητά. Επομένως, η εξαγωγή των δειγμάτων ενδιαφέροντος διήρκεσε δεκαετίες.
Ανακαλύφθηκαν πλάσματα μη ανθρώπινα και άγνωστες τεχνικές συσκευές.
Το 1951 τέθηκε σε ισχύ διάταγμα για τον χαρακτηρισμό της εγκατάστασης. Πιστεύεται ότι κάποιες τεχνολογίες αφαιρέθηκαν, αλλά η κύρια μάζα παρέμεινε εκεί, στα βάθη. Ίσως τις επόμενες δεκαετίες μελετήθηκε σιγά σιγά και χρησιμοποιήθηκε στη βιομηχανία, στη στρατιωτική και διαστημική βιομηχανία.
Ο Evgeny Pronin κατέβηκε επίσης στα μπουντρούμια και επιβεβαίωσε όλα όσα είπε ο Leonid Svetly. Σύμφωνα με τον ίδιο, υπήρχε πολύ διαφορετικός εξοπλισμός εκεί, εντελώς διαφορετικός από τον ανθρώπινο εξοπλισμό. Εκείνα τα χρόνια, ήταν δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο και έκανε κάποιους να νιώθουν άβολα.
Από το 1951 έως το 1992, η ιστορία αυτού του υπόγειου συγκροτήματος παρέμεινε κάτω από επτά κλειδαριές. Κανείς δεν ξέρει τι κατάφεραν να βγάλουν με τα χρόνια και ποια τεχνικά επιτεύγματα, συμπεριλαμβανομένης της ανακάλυψης άγνωστων μπουντρούμια, έγιναν ιδιοκτησία της ανθρωπότητας.
Είναι ενδιαφέρον ότι μετά την αφαίρεση της «μυστικής» ταξινόμησης, πλήθη ενθουσιωδών δεν συρρέουν στην περιοχή για να βρουν ανεξάρτητα τις εισόδους στις σήραγγες. Παρεμπιπτόντως, παρόμοιες πληροφορίες εμφανίστηκαν το 1993 και το 1995. στη Γαλλία και την Αγγλία. Πιθανώς οι αρχές μας πούλησαν κάποια έγγραφα στη Δύση τη δεκαετία του '90. Αλλά υπάρχει η υπόθεση ότι τις δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του αντικειμένου, ό,τι ενδιαφέρον είχε αφαιρεθεί από αυτό.
Το θέμα της ανακάλυψης υπόγειων συμπλεγμάτων προηγούμενων ή και εξωγήινων πολιτισμών είναι αρκετά δημοφιλές. Τέτοια αντικείμενα βρίσκονται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Άλλο είναι ότι οι ειδικές υπηρεσίες δεν επιτρέπουν σε επιστήμονες, ερευνητές ή σε οποιονδήποτε άλλο να τους δει. Και είναι δυνατόν να μάθουμε για την ύπαρξη τέτοιων μόνο εκ των υστέρων από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα. Έτσι, κανείς δεν ξέρει καν πόσα παρόμοια αντικείμενα βρίσκονται στο έδαφος τουλάχιστον της Ρωσίας, για να μην αναφέρουμε την Ευρασία ή ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου